Kaknus
by Behçet NecatigilBu çocuk bu ipe böyle ne geçiriyor
Bir bir daha bir daha bir eli korkulukta
Başka elde bir eli bir köprüyü geçiyor
Durmadan bir zifiri içime çekiyorum
Bu şu o ve çocuklar bir vakti geçiriyorum
Bir yazıyı yavaşça önümde söküyorlar
İplere sırça ince boncuklar takıyorlar
Kopunca kırılınca düşünce
İçimi çekiyorum.
Bir yol ben sonra onlar geçiyor
Kanatlar–tutuşuyor karanlık
Güle güle geride
Küller kuştan artık.
Cygnus
by Behçet NecatigilWhat is this boy stringing upon his rope?
He adds another, another, another, one hand on the rail,
His other hand in another’s grasp as they cross the bridge;
I keep watch, inhale my nicotine, and sigh.
In time, as I sit, the children reveal their secrets,
Bring their rope to me, to try telling stories
With small beads like words strung upon the line.
But their words slip, fall, and shatter;
I sigh.
Later, they follow me down a new path
Where wings ignite the darkness.
Farewell, the past;
Now the ash makes birds.